mızmız

dibi görmem gerekiyor ki dipten kendimi iterek yükselebiliyim. evet bu düşünce mantıklı gelse de bende feci bir mızmızlık oluşturuyor.. niyemiş ki diyorum neden yükseliş az çok devamlı değil ,sabit kalalım madem sürekli yükselemicez.. ne bu dibe vurmaklar falan..ama olmuyor mızmızlık bu işte..mızmızlanırken söylediğimin tersine çöküşe yardımcı oluyorum.. bir de yanında saçma testler veriyor çevre bana.. aptal uyarıcılarla dolu her yer..
görmezden gel,üzerine alınma, cool takılmaya devam et.. ne münasebet canım,de geç..tüm bunları yaparken mızmızlan,dibe vurmıcam diye mızmızlan ,kendini çökert.. (hem niyemiş ki illa dibe mi vurmak lazım..) rutine devam et ki mızmızlanmalarını duyma,korkularını hissetme..yalnız kalma ki düşünme ..yalnızlıktan kaçtığın daha bi belli olsun..amacından uzaklaş..
evet korkutucu ama hayatım bundan ibaret.

büyüdüğümü unutmak istedim ben de çoğu kez.. hatta bunu bana farkettiren anlardan kaçmak,onları yok saymak da istedim..olmadı. kendim çok istedim yok saymayı yani;öyle başkaları istedi değil..olmayınca olmuyor işte. madem öyle;yok sayamıyorsam yaşarım diyorum. o da zor.her zamanki gibi zor.her şeyde olduğu gibi.

o güzel gülüşlüm nerede acaba şimdi..merak ediyorum çok yerini yurdunu.ne yaptığını ..hangi melodiyi mırıldandığını.. varlığı hakkında tahmin yürütemediğinde daha bir bulanık garip hal alıyor ..daha lezzetli oluyor.. :) gelecek yazdan umutluyum bana yeni bir şeyleri bir daha sunmalı .. kiraz ve erik eşliğinde.. world was on fire no one could save me but you..

çok farklı yerlerdeyim artık..bakışım bile değişti bunu görebiliyorum. kafesimi açtılar,dışarı çıktım. henüz koşamadıysam da adımlarım hızlandı. bianda bir sürü şey oldu. zamana yayılmak yerine hepsi birarada.ben tüm bu yoğunluk karşısında hala sessizim.telaş yapmadım.ama ilk defa korkuyorum çok fazla yaşamaktan.onu resmen omzuma koymuşlar gibi hissetmekten daha iğrenç.çok korkuyorum.

gecikmiş olsa da güzel geri dönüşler oldu. gülümseme oluşturduysa da mutlu olmadım.çünkü adı üzerinde gecikmiş.kafasını alıp sevesim var.sevilesim var.ama bu duygu beni mutlu etmek yerine hüzünlendiriyor ne kötü.

bi de bi tın tın var ki o tam sürpriz yumurta . ne olucağı meçhul.ama eğlenceli sanırsam ..

biri bana doğru olanı söylesin artık .. tercihime sıçayım.

kızım..yollu bi kızım var..unutulmayan..ters dönse de her şey üzerine basılmayan.. gülümseten tesadüflerim,yakınlarım var...soft renkli bi sınıfım..kümese benzeyen aynı zamanda.. yol gösterenler çok..ucu bucağı olmayan sokaklar.. sandığımdan farklı olan isteklerimin ortaya çıkışı var.. nasıl bi rahatlık ..kafesın gıcırdaması..

boşlukbenzetmesiymişöylediyolar

kafese konmuş fareler gibi amaçsızca koşuyordum uzun zamandır.. varıcağım hiç bi hedef yokken... kafesin açılmasını beklerken sırf vakit öldürmek için.. üstelik eğleniyor gibi yapıp etrafı neşelendirerek..bugün biri yeşillik uzattı bana.. uzun zamandan sonra öyle lezizdi ki ..ayrıca koşuya ara verip nefes almak sadece.. ayaklarımın sızısını duyarak.. umarım yakında kafes tam olarak açılacak ve ben bu kez arkama bile bakmadan,ayaklarımın acısını duymadan,varıp varabilceğim tüm hedefler için kosacağım..

kafese beni ilk yerleştiren de açan da aynı şey olduğu için ne bi kinim ne bi müteşekkir olma söz konusu değil..

neyse ki yeşillikleri seviyorum.. hem de baya fazla..uzatanları da..

hebele hübele

kendi rekorunu kırmak.. bundan sonra daha neye çalışıyım lan demek.. salmanın böylesi dedirticek hallerde dolaşmak.. yerli konuşmasına devam etmek ..bi vazgeçememek.. hay böle işin..

iyi ama iyi ...böyle devam..ibişin rüyası kimindi lan!!

ayaklar su toplayıncaya kadar yürünür.. yetmez ertesi gün de yürünür.. bi bardak uyku katılır.kulak memesi kıvamına gelene kadar yoğrulur. ertesi gün bir sınav eklenir karışıma. bu beklenmeyen malzeme tüm tadı değiştirecektir.olsundur.eski haline dönüştürmeye çalışmanın manası yoktur. fırına atılır 10 sms süresince pişirilir.belki artık eski karışım değildir ama kurtulmaya çalıştığın yenilikten eser de kalmamıştır. üzümlü kek modeli işte böyle ortaya çıkar. belki atomsundur.belki de değil.